TEKÂSÜR SÛRESİ
سورة التكاثر
Kur’ân-ı Kerîm’in yüz ikinci sûresi.
Adını ilk âyette geçen tekâsür (nüfus çokluğu, servet ve şerefle övünme) kelimesinden alır. Bazı mushaflarla Buhârî (“Tefsîr”, 102) ve Tirmizî’de (“Tefsîr”, 102) Sûretü Elhâküm(ü’t-tekâsür) şeklinde kaydedilmiş, ashabın bu sûreyi el-Makbüre/el-Makbere diye adlandırdığı rivayet edilmiştir (Âlûsî, XXX, 626; M. Tâhir İbn Âşûr, XXX, 455). Sûrenin Mekkî veya Medenî olduğu hususu nüzûl sebebiyle ilişkilendirilmektedir. Âlimlerin çoğunluğuna göre sûre Kureyş kabilesine bağlı Abdümenâf ile Sehm kollarının, Mekke’de yaşayan mensupları ve ölüleriyle övünmeleri üzerine nâzil olmuştur. Diğer bazı âlimlere göre ise olay Medine’de ensarın iki grubu arasında cereyan etmiştir. İbn Âşûr’un da belirttiği gibi (et-Taĥrîr ve’t-tenvîr, XXX, 456) sûrenin üslûbu ve bir anlamda suçlayıcı muhtevası muhataplarının müslümanlar değil müşrikler olduğunu göstermektedir. Sûre sekiz âyet olup fâsılası “ر، م، ن” harfleridir.
Nübüvvetin ilk dönemlerinde indiği anlaşılan Tekâsür sûresinde dünyanın geçiciliğine vurgu yapılır, insanların, gelmesi yakın olan âhirette dünyada kendilerine verilen nimet ve imkânlardan sorumlu tutulacağı haber verilir. Sûrenin ilk iki âyetinde ebedî hayatı hesaba katmayan insanın dünyada övünebileceği imkânlara ve özellikle bunların çokluğuna yönelik hırsına işaret edilmektedir. Müfessirler, bazı hadis rivayetlerine dayanarak bu övünç vasıtalarını servet ve nüfus çokluğuyla yorumlamıştır; öyle ki müşrikler geçmiş atalarını bile hesaba katmışlardır. Nitekim başka bir âyette varlıklı ve şımarık kişilerin servetlerinin ve evlâtlarının çokluğuyla övünüp azaba mâruz kalmayacaklarını ileri sürdükleri haber verilir (Sebe’ 34/34-35). Sûrenin üçüncü ve dördüncü âyetleri aynı lafzın tekrarından oluşmuş pekiştirmeli bir ifade olup müşriklerin asıl gerçeğe, uzak olmayan bir zaman içinde vâkıf olacakları belirtilir; bundan maksat ölüm ve âhiret merhalelerinin ilkini teşkil eden kabir hayatıdır. Âlimler bu beyandan kabir azabının varlığı sonucunu çıkarmıştır.
Bismillahirrahmânirrahîm.
1) Elhakümüt tekasür
2) Hatta zürtümülmekabir
3) Kella sevfe ta’lemun
4) Sümme kella sevfe ta’lemun
5) Kella lev ta’lemune ılmel yekıyn
6) Le teravünnelcehıym
7) Sümme leteravünneha aynelyakıyn
8) Sümme le tüs’elünne yevmeizin anin neıym
Rahmân ve Rahîm olan Allah’ın ismiyle.
1) Oyaladı o çokluk kuruntusu sizleri.
2) Ta ziyaret edişinize kadar kabirleri.
3) Öyle değil, ilerde bileceksiniz.
4) Sonra öyle değil, ilerde bileceksiniz.
5) Öyle değil, ilmelyakîn bilseniz.
6) Kasem olsun o cahimi çaresiz göreceksiniz.
7) Sonra kasem olsun onu çaresiz aynelyakîn göreceksiniz.
8) Sonra kasem olsun o gün o naîmden muhakkak sorulacaksınız.
Hz. Peygamber ashâbına:
Sizden biri, hergün bin âyet okuyamaz mı?” buyurdu. Orada bulunan Ashâb-ı Kirâm:
Bin âyeti hergün kim okuyabilir” dediler. Hz. Peygamber Aleyhisselâm Efendimiz:
Sizden biri hergün Tekâsür Sûresi’ni okuyamaz mı? İşte bu sûre, bin âyete denk (eşit)tir.” buyurdu.
Hz. Ömer (r.a.) Efendimizin rivâyetine göre, Resûlü Ekrem (s.a.v.) ashâbına hitaben:
“Her kim, geceleyin bin âyet okursa, Yüce Allâh, o kimseyi gülerek karşılar.” buyurdu.
Orada bulunanlar: Bir gece bin âyet okumaya kimin gücü yetebilir?” diye sordular. Efendimiz: “Canım kudret elinde olan Allah’a yemin ederim ki, “Tekâsür Sûresi” bin âyete bedeldir (eşittir) ”
Fazîleti: Tekâsür Sûre-i Celîle’sinin fazîleti cümlesinden olmak üzere şöyle rivayetler vardır.
Kim, hergün Tekâsür Sûresi’ni 3 kere okursa, maddî ve mâ’nevî musibetlerden emniyette ve selâmette olur. Bu sûreyi hergün devamlı okuyan kimse kabir azâbından kurtuluşa erer.
Tekâsür Sûresi’ni, kendisine vazife edinip hergün okuyan kimse doğrusu akıllı ve kazançlı kimselerdendir.
