TEBBET SÛRESİ
(سورة تبّت)
Kur’ân-ı Kerîm’in yüz on birinci sûresi.
Mushaftaki sıralamada yüz on birinci, iniş sırasına göre altıncı sûredir. Mekke döneminde Fâtiha sûresinden sonra, Tekvîr sûresinden önce inmiştir. Rivayete göre Allah Teâlâ kendisine yakınlarını uyarıp İslâm’a çağırmasını emredince (bk. Şuarâ 26/214) Hz. Peygamber Safâ tepesine çıkmış, orada bulunan Kureyş kabilesi mensuplarını yanına çağırarak onlara İslâm’ı tebliğ etmiş; ancak Resûlullah’ın amcası Ebû Leheb bu olaya kızarak, “Kuruyup yok olasıca! Bizi bunun için mi çağırdın?” demesi üzerine bu sûre inmiştir (bk. Buhârî, “Tefsîr”, 111; Taberî, XXX, 217-218).
Sûre adını ilk âyetinde geçen ve bu bağlamda “kurusun!” şeklinde beddua anlamı taşıyan tebbet kelimesinden almıştır. Ayrıca “Mesed, Leheb, Ebû Leheb” adlarıyla da anılmaktadır.
Sûrede Hz. Peygamber’in amcası olup ona karşı düşmanca davranışlar sergileyen Ebû Leheb ve karısı eleştirilmekte, onlar gibi servet ve gücüne güvenenlerin acı sonu bildirilmektedir.
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
تَبَّتْ يَدَا أَبِي لَهَبٍ وَتَبَّ (1)
مَا أَغْنَى عَنْهُ مَالُهُ وَمَا كَسَبَ (2)
سَيَصْلَى نَارًا ذَاتَ لَهَبٍ (3)
وَامْرَأَتُهُ حَمَّالَةَ الْحَطَبِ (4)
فِي جِيدِهَا حَبْلٌ مِنْ مَسَدٍ (5)
Bismillahirrahmânirrahîm.
1) Tebbet yedâ ebî lehebin ve tebb
2) Mâ eğnâ anhü mâlühû ve mâ keseb
3) Seyeslâ nâren zâte leheb
4) Vemraetühû hammâletelhatab
5) Fî cî dihâ hablün min mesed
Rahmân ve Rahîm olan Allah’ın ismiyle.
1) Yuh oldu iki eli Ebu Leheb’in, kendi de yuh.
2) Ne malı fâide verdi ona ne kazandığı.
3) O bir alevli ateşe yaslanacak.
4) Karısı da, odun hammalı olarak.
5) Gerdanında bir ip ki fitillisinden.
Her çeşit hastalıklara okunan sûrelerden biri de “Tebbet Sûresi”dir. Okunan bir hastaya 7 kere bu sûre ilave edilir. Okunur.
Nazar değen kimseye okunurken Tebbet Sûresi dahi 3 kere okunan sûrelere ilave edilir.
“Tebbet Sûresi, haksız yere düşmanlık yapan zalime karşı (düşmana karşı) (1000) bin defa okunursa, düşman helak olur.”
Yâni, düşmanına galip gelirsin. Dâvanı kazanırsın. Sen haklı olduğun için dâvanda sen haklı çıkarsın demek olur.
