KUREYŞ SÛRESİ
سورة قريش
Kur’ân-ı Kerîm’in yüz altıncı sûresi.
Mekke döneminde nâzil olmuştur. Dört âyet olup fâsılası ف، ش، ت harfleridir. Sûrede Kureyş kabilesinden bahsedildiği için bu adı almıştır. Li-îlâfi Kureyş olarak da adlandırılır. Kur’ân-ı Kerîm’de sadece Kureyş sûresine illet ve sebep gösterme (ta‘lîl) edatı olan lâm harfiyle başlanmaktadır. Sûrenin ilk âyetinde Allah’ın Kureyş kabilesine lutuflarda bulunduğu hatırlatılarak kabile imana davet edilmektedir.
Bismillahirrahmânirrahîm.
1) Li’î lâfi Kurayş’in
2) Îlâfihim rihleteşşitâi vessayf
3) Felya’büdû rabbe hâzelbeyt
4) Ellezî et’amehüm min cû’in ve âmenehüm min havf
Rahmân ve Rahîm olan Allah’ın ismiyle.
1) İylâfı için Kureyşin.
2) Sefere iylâfları yazın, kışın.
3) Hiç olmazsa onun için kulluk etsinler Rabb’ine bu Beytin.
4) Ki onları açlıktan doyurdu, ve korkudan emîn buyurdu.
İmam Rabbani (Kuddise Sirruh) buyurdu ki: “Korkulu yerlerde ve düşman karşısında emin ve rahat olmak için Kureyş suresini her gün ve her gece 11 defa okumalıdır.”
