İHLÂS SÛRESİ
(سورة الإخلاص)
Kur’ân-ı Kerîm’in yüz on ikinci sûresi.
Mushaftaki sıralamada yüz on ikinci, iniş sırasına göre yirmi ikinci sûredir.
Nâs sûresinden sonra, Necm sûresinden önce Mekke’de inmiştir. Medine’de indiğine dair rivayet de vardır. Mekke’de indiğini söyleyenler Mekkeli müşriklerin
Hz. Peygamber’e gelerek “Bize rabbinin soyunu anlat” dediklerini, bunun üzerine bu sûrenin indiğini bildiren rivayetleri delil getirirler (Müsned, V, 133-134). Medine’de indiğini söyleyenler ise yahudilerle hıristiyanların Hz. Peygamber’e yönelttikleri Allah hakkındaki sorulara bir cevap olmak üzere Cebrâil’in Hz. Peygamber’e gelip “Kul hüvellahü ehad” sûresini okuduğunu bildiren rivayetleri delil göstermişlerdir (Taberî, XXX, 221-222; Râzî, XXXII, 175). Ancak sûrenin üslûp ve içeriği Mekke döneminde indiği izlenimini vermektedir.
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ (1)
اللَّهُ الصَّمَدُ (2)
لَمْ يَلِدْ وَلَمْ يُولَدْ (3)
وَلَمْ يَكُنْ لَهُ كُفُوًا أَحَدٌ (4)
Bismillahirrahmânirrahîm.
1) Kul hüvellâhü ehad
2) Allâhüssamed
3) Lem yelid ve lem yûled
4) Ve lem yekün lehû küfüven ehad
Rahmân ve Rahîm olan Allah’ın ismiyle.
1) De, o: Allah tek bir tektir.
2) Allah, o eksiksiz sameddir.
3) Doğurmadı ve doğurulmadı.
4) Ona bir küfüv de olmadı.
